Blut,Slagen en dood schaap
Door: AnneliekeBack
Blijf op de hoogte en volg Annelieke
09 November 2011 | Ghana, Accra
Lieve Allemaal,
Wouw wat een reacties!! Echt zo leuk om te lezen! Bedankt iedereen!
Ik heb ook weer post gehad. Bedankt Flip en Ria en Paps en Mams! Super leuk!!
Allereerst zal ik jullie allemaal even gerust stellen: ik ben weer beter! Na 3 dagen behandeling voelde ik me al een stuk beter. Gelukkig! Ik heb niet laten testen of het helemaal weg is maar ik voel me goed. Ben nu alleen heel erg verkouden. Had niet verwacht dat hier te worden maar helaas. Snotter me eigen verloren!!
Vorig weekend is Lianne gekomen. Zij is van de organisatie uit Nederland (ontmoet Afrika). Het was ontzettend gezellig om met haar te kletsen over onze ervaringen!
Doordat ik malaria heb gekregen is de week een beetje in de soep gelopen. Gelukkig hadden we zondag in de kerken gewerkt. Marloes en ik zijn naar vier verschillende kerken geweest om te praten over goede voeding en diabetes. Het was best lastig om in het engels uitleg te geven over diabetes. Het was wel leuk om in de kerken voorlichting te geven. De mensen waren erg dankbaar en Marloes en ik waren engelen gestuurd door god.
Dinsdag ochtend rond 4:30 voelde ik me niet lekker. Ik had diarree en moest overgeven. Ook was mijn tempratuur snel aan het stijgen. Meteen mijn hulplijn Marloes ingeschakeld en even met Wout gebeld. Na een uur maar de organisatie gebeld. Ik moest meteen naar het ziekenhuis. Om 07:00 zaten Marloes in het ziekenhuis. Na veel wachten bleek dat ik malaria had. Pff wat voelde ik me beroerd. Samen met de organisatie besloten om een paar uurtjes in de lodge te slapen en dan terug te gaan. In de lodge bleek dat mijn tempratuur 40.2 was. Ik heb van alles geprobeerd maar het wilde niet zaken. Toen maar een nachtje in de lodge blijven slapen. Gelukkig was Marloes er om op mij te passen en mij gezelschap te houden. Dat was wel erg fijn want als je je ziek voelt is Ghana toch wel erg ver weg! Na 3 dagen begon ik eindelijk op te knappen en voel ik me weer helemaal top! Ik heb geen test meer gedaan om te kijken of de malaria echt weg is. Dat kost me weer 3 uur tijd en ik voel me gewoon goed en heb geen koorts meer.
We hebben trouwens al twee slangetjes gezien. Ik zat bij Marloes buiten en de queen mother begon ineens raar te gillen en te springen. Julius ( 3 jaar) Acy (6 maanden) en ik moesten snel aan de kant. Ze had een slang gezien en was ontzettend bang. Haar man werd er bij geroepen en inmiddels stonden Marloes haar zussen ook in de deur opening OOH MY GOD te roepen. De enorme slang van 30 cm kwam tevoorschijn. Ik schoot in de lach en dacht is dit nou alles. Maar het was een serieuze zaak en de slang werd met stenen en stokken vermoord. Marloes en ik moesten hier toch wel erg hard om lachen. Toen we een paar dagen later naar de school liepen om daar voorlichting te geven stonden er wel 30 kinderen druk te gillen en de wijzen. Ik zei tegen Marloes daar gaan we weer het is vast een slang. Ook dit was een enorme slang van 30 cm en de kinderen hebben hem vermoord met stenen. Het hele klasje was in rep en roer en Marloes en ik stonden elkaar aan te kijken…is dit nou alles. Hahaha
Marloes en ik moesten ons visum gaan verlenen in Accra en we moesten geld pinnen. Daar liepen we dan in Kasoa op zoek naar de goede trotro (busje). Gelukkig zijn de Ghanese erg vriendelijk en helpen ze je allemaal. Na een aantal keer vragen en veel lopen de goede plek gevonden. Nu nog wachten op de trotro. Het was een grote trotro bus waar we met ze alle ingepropt werden. En weg waren we, op naar Accra. Dat ging alleen niet zonder slag of stoot. Het was ontzettend druk en we stonden veel in de file. Wat een hitte zeg!! Daar dacht de vrouw voor mij anders over en schoof het raam dicht. Toen kwam de uitdaging. Zodra ze in slaap gevallen was hadden wij bedacht dat we het raam weer open moesten schuiven anders gingen we het echt niet redden. Ze werd natuurlijk wakker maar liet het raam gelukkig open. Na 2 uur waren we er dan eindelijk. In Accra hadden we met Mercy (van de organisatie) afgesproken. We moesten naar de bank, pasfoto’s laten maken en om ons visum. Daarna zouden we lekker gaan shoppen. Dit liep natuurlijk helemaal anders want in Ghana loopt niks zoals je denkt. We gingen met de taxi naar de bank. De eerste twee banken accepteerde geen maestro. Op naar de cirkle (centrum) van Accra waar alle grote banken bij elkaar zitten. Nja om een lang verhaal kort te maken na 2,5 alle banken in Accra te hebben geprobeerd waren we nog steeds hartstikke blut. We kregen nergens geld uit de muur zelf niet met de creditcard. Enorm moe, chagrijnig en zonder geld gingen we naar de ambassade. Na een pokken eind lopen kwamen we dan uiteindelijk bij de ambassade. Je raad het al..de verkeerde want vandaag zat niks mee! We werden wel binnen gelaten want 2 obrunies zijn toch wel interessant. De man zou het een en ander voor ons regelen. Vervolgens was het 2 uur en hadden we nog geen geld, geen pasfoto’s, geen verlening van ons visum en we hadden honger. We moesten door. Van mijn laatste geld liet ik pasfoto’s maken. Wat had ik een honger maar had geen geld om iets te kopen. Zo voelt het dus dacht ik! Op naar de goede ambassade. Gelukkig had Marloes nog precies genoeg geld voor 2 visums. Bij de ambassade moesten we een formulier invullen en naar het loket gaan. Bij het loket aangekomen vertelde de man dat hij gesloten was. We waren te laat. Lichtelijk gepikeerd, boos, gefrustreerd en noem maar op hebben we ons hele verhaal uitgelegd maar het maakte hem niks uit. Dan maar terug naar de eerste man waar we de formulieren in hadden gevuld. Uiteindelijk heeft hij het voor ons geregeld. Rond 15:00 waren we het echt helemaal beu en wilde we naar Kasoa. Toen vertelde Mercy dat dat wel 5 uur ging duren want het was een lang weekend en iedereen ging de stad uit. Inmiddels was Eric al op de hoogte van ons geld probleem en moesten we langs een vriendin om geld op te halen. Het probleem was dat alle taxi’s vol zaten en het verkeer helemaal vast stond. Na 45minuten lopen hadden we eindelijk een taxi. We gingen naar die vriendin. Daar kregen we wat geld en een borrel. Daar waren we aan toe! Om 19:00 gingen we daar weg. De hele stad stond vol met auto’s. Het leek wel een horror film waarbij er een ziekte is uitgebroken in de stad en iedereen weg gaat. Overal stonden auto’s in de file en waren mensen aan het lopen. Wij dus ook want er was geen taxi of trotro te krijgen alles zat vol. Na een half uur lopen in de pikken donker kwam we een man tegen. Een vriend van hem kwam met de auto en ze konden ons een lift geven. Marloes en ik keken elkaar aan en vertrouwde het niet maar Mercy stelde ons gerust dat je in Ghana nog bij een vreemde in de auto kan stappen zonder dat er iets gebeurd. Dit bleek ook zo te zijn want nog geen 40 minuten later stonden we voor het kantoor in Kasoa. Daar stonden onze bazen te wachten met een koud drankje en een pizza. Jeetje wat een dag!
Zaterdag zijn Marloes en ik naar een begrafenis geweest. Een begrafenis duurt hier 3 dagen. De eerste dag draagt iedereen zwart, de tweede dag draagt iedereen wit en de derde dag weet ik niet. De familie draagt zwart met rood. Het was een hele grote begrafenis. Het verschild niet heel veel dan van Nederland. Het duurt alleen 3 dagen en de emoties zijn veel heftiger. Er word gehuild, geschreeuwd maar ook gelachen en gedanst. Er word vrolijke muziek gedraaid en met ze alle gegeten. Het was bijzonder om het te zien en om er bij te zijn. We vallen dan als twee blanken meisjes wel erg op hoor maar gelukkig zijn de Ghanese zelfs als ze verdriet hebben nog ontzettend vriendelijk.
Maandag had iedereen vrij dus we hadden een extra lang weekend. Het was het offerfeest van de moslims. Zondag zat ik op mijn kamer mijn spulletjes in de pakken omdat we naar Kasoa gingen om daar een nachtje te slapen. Toen hoorde ik ineens een heel raar geluid naast mijn deur. Ze hadden net de keel van een schaap doorgesneden. Het zag er naar uit wat het schaap lag nog te spartelen. Wel heb ik helemaal gekeken hoe ze het slachten. Ze haalden eerste het velletje eraf. Dit drogen ze en hier zetten de Chiefs hun voeten op. Ik heb gezien hoe ze het schaap opensneden en helemaal schoonmaakte. Ik moet zeggen dat is best goed voor je anatomie!
Zondag t/m dinsdag hebben we in de lodge in Kasoa geslapen. We zijn naar het zwembad geweest (was natuurlijk bewolkt, zal je altijd zien) en we zijn wezen stappen. Het was een gezellig weekend! Gister eindelijk in Kasoa kunnen pinnen! Jeetje wat was ik blij! Als het goed is gaan we dit weekend een weekendje weg. Hopelijk is mijn verkoudheid dan over want mijn neus valt er inmiddels bijna af.
Nou nog een maandje en dan zit het erop! Gaat toch wel snel hoor! Af en toe wel het gevoel dat ik niet genoeg doe maar weet ook niet wat ik nog moet doen. We willen nog met een groepje kinderen naar het strand maar dan moeten we even kijken hoe en wat want dan moeten we met de taxi en trotro enz enz en voor het strand moeten we betalen dus is even kijken hoe we dat gaan organiseren.
Nou lieve volgers! Tot het volgende verhaal en laat vooral een berichtje achter!!!
Liefs Liek
Wouw wat een reacties!! Echt zo leuk om te lezen! Bedankt iedereen!
Ik heb ook weer post gehad. Bedankt Flip en Ria en Paps en Mams! Super leuk!!
Allereerst zal ik jullie allemaal even gerust stellen: ik ben weer beter! Na 3 dagen behandeling voelde ik me al een stuk beter. Gelukkig! Ik heb niet laten testen of het helemaal weg is maar ik voel me goed. Ben nu alleen heel erg verkouden. Had niet verwacht dat hier te worden maar helaas. Snotter me eigen verloren!!
Vorig weekend is Lianne gekomen. Zij is van de organisatie uit Nederland (ontmoet Afrika). Het was ontzettend gezellig om met haar te kletsen over onze ervaringen!
Doordat ik malaria heb gekregen is de week een beetje in de soep gelopen. Gelukkig hadden we zondag in de kerken gewerkt. Marloes en ik zijn naar vier verschillende kerken geweest om te praten over goede voeding en diabetes. Het was best lastig om in het engels uitleg te geven over diabetes. Het was wel leuk om in de kerken voorlichting te geven. De mensen waren erg dankbaar en Marloes en ik waren engelen gestuurd door god.
Dinsdag ochtend rond 4:30 voelde ik me niet lekker. Ik had diarree en moest overgeven. Ook was mijn tempratuur snel aan het stijgen. Meteen mijn hulplijn Marloes ingeschakeld en even met Wout gebeld. Na een uur maar de organisatie gebeld. Ik moest meteen naar het ziekenhuis. Om 07:00 zaten Marloes in het ziekenhuis. Na veel wachten bleek dat ik malaria had. Pff wat voelde ik me beroerd. Samen met de organisatie besloten om een paar uurtjes in de lodge te slapen en dan terug te gaan. In de lodge bleek dat mijn tempratuur 40.2 was. Ik heb van alles geprobeerd maar het wilde niet zaken. Toen maar een nachtje in de lodge blijven slapen. Gelukkig was Marloes er om op mij te passen en mij gezelschap te houden. Dat was wel erg fijn want als je je ziek voelt is Ghana toch wel erg ver weg! Na 3 dagen begon ik eindelijk op te knappen en voel ik me weer helemaal top! Ik heb geen test meer gedaan om te kijken of de malaria echt weg is. Dat kost me weer 3 uur tijd en ik voel me gewoon goed en heb geen koorts meer.
We hebben trouwens al twee slangetjes gezien. Ik zat bij Marloes buiten en de queen mother begon ineens raar te gillen en te springen. Julius ( 3 jaar) Acy (6 maanden) en ik moesten snel aan de kant. Ze had een slang gezien en was ontzettend bang. Haar man werd er bij geroepen en inmiddels stonden Marloes haar zussen ook in de deur opening OOH MY GOD te roepen. De enorme slang van 30 cm kwam tevoorschijn. Ik schoot in de lach en dacht is dit nou alles. Maar het was een serieuze zaak en de slang werd met stenen en stokken vermoord. Marloes en ik moesten hier toch wel erg hard om lachen. Toen we een paar dagen later naar de school liepen om daar voorlichting te geven stonden er wel 30 kinderen druk te gillen en de wijzen. Ik zei tegen Marloes daar gaan we weer het is vast een slang. Ook dit was een enorme slang van 30 cm en de kinderen hebben hem vermoord met stenen. Het hele klasje was in rep en roer en Marloes en ik stonden elkaar aan te kijken…is dit nou alles. Hahaha
Marloes en ik moesten ons visum gaan verlenen in Accra en we moesten geld pinnen. Daar liepen we dan in Kasoa op zoek naar de goede trotro (busje). Gelukkig zijn de Ghanese erg vriendelijk en helpen ze je allemaal. Na een aantal keer vragen en veel lopen de goede plek gevonden. Nu nog wachten op de trotro. Het was een grote trotro bus waar we met ze alle ingepropt werden. En weg waren we, op naar Accra. Dat ging alleen niet zonder slag of stoot. Het was ontzettend druk en we stonden veel in de file. Wat een hitte zeg!! Daar dacht de vrouw voor mij anders over en schoof het raam dicht. Toen kwam de uitdaging. Zodra ze in slaap gevallen was hadden wij bedacht dat we het raam weer open moesten schuiven anders gingen we het echt niet redden. Ze werd natuurlijk wakker maar liet het raam gelukkig open. Na 2 uur waren we er dan eindelijk. In Accra hadden we met Mercy (van de organisatie) afgesproken. We moesten naar de bank, pasfoto’s laten maken en om ons visum. Daarna zouden we lekker gaan shoppen. Dit liep natuurlijk helemaal anders want in Ghana loopt niks zoals je denkt. We gingen met de taxi naar de bank. De eerste twee banken accepteerde geen maestro. Op naar de cirkle (centrum) van Accra waar alle grote banken bij elkaar zitten. Nja om een lang verhaal kort te maken na 2,5 alle banken in Accra te hebben geprobeerd waren we nog steeds hartstikke blut. We kregen nergens geld uit de muur zelf niet met de creditcard. Enorm moe, chagrijnig en zonder geld gingen we naar de ambassade. Na een pokken eind lopen kwamen we dan uiteindelijk bij de ambassade. Je raad het al..de verkeerde want vandaag zat niks mee! We werden wel binnen gelaten want 2 obrunies zijn toch wel interessant. De man zou het een en ander voor ons regelen. Vervolgens was het 2 uur en hadden we nog geen geld, geen pasfoto’s, geen verlening van ons visum en we hadden honger. We moesten door. Van mijn laatste geld liet ik pasfoto’s maken. Wat had ik een honger maar had geen geld om iets te kopen. Zo voelt het dus dacht ik! Op naar de goede ambassade. Gelukkig had Marloes nog precies genoeg geld voor 2 visums. Bij de ambassade moesten we een formulier invullen en naar het loket gaan. Bij het loket aangekomen vertelde de man dat hij gesloten was. We waren te laat. Lichtelijk gepikeerd, boos, gefrustreerd en noem maar op hebben we ons hele verhaal uitgelegd maar het maakte hem niks uit. Dan maar terug naar de eerste man waar we de formulieren in hadden gevuld. Uiteindelijk heeft hij het voor ons geregeld. Rond 15:00 waren we het echt helemaal beu en wilde we naar Kasoa. Toen vertelde Mercy dat dat wel 5 uur ging duren want het was een lang weekend en iedereen ging de stad uit. Inmiddels was Eric al op de hoogte van ons geld probleem en moesten we langs een vriendin om geld op te halen. Het probleem was dat alle taxi’s vol zaten en het verkeer helemaal vast stond. Na 45minuten lopen hadden we eindelijk een taxi. We gingen naar die vriendin. Daar kregen we wat geld en een borrel. Daar waren we aan toe! Om 19:00 gingen we daar weg. De hele stad stond vol met auto’s. Het leek wel een horror film waarbij er een ziekte is uitgebroken in de stad en iedereen weg gaat. Overal stonden auto’s in de file en waren mensen aan het lopen. Wij dus ook want er was geen taxi of trotro te krijgen alles zat vol. Na een half uur lopen in de pikken donker kwam we een man tegen. Een vriend van hem kwam met de auto en ze konden ons een lift geven. Marloes en ik keken elkaar aan en vertrouwde het niet maar Mercy stelde ons gerust dat je in Ghana nog bij een vreemde in de auto kan stappen zonder dat er iets gebeurd. Dit bleek ook zo te zijn want nog geen 40 minuten later stonden we voor het kantoor in Kasoa. Daar stonden onze bazen te wachten met een koud drankje en een pizza. Jeetje wat een dag!
Zaterdag zijn Marloes en ik naar een begrafenis geweest. Een begrafenis duurt hier 3 dagen. De eerste dag draagt iedereen zwart, de tweede dag draagt iedereen wit en de derde dag weet ik niet. De familie draagt zwart met rood. Het was een hele grote begrafenis. Het verschild niet heel veel dan van Nederland. Het duurt alleen 3 dagen en de emoties zijn veel heftiger. Er word gehuild, geschreeuwd maar ook gelachen en gedanst. Er word vrolijke muziek gedraaid en met ze alle gegeten. Het was bijzonder om het te zien en om er bij te zijn. We vallen dan als twee blanken meisjes wel erg op hoor maar gelukkig zijn de Ghanese zelfs als ze verdriet hebben nog ontzettend vriendelijk.
Maandag had iedereen vrij dus we hadden een extra lang weekend. Het was het offerfeest van de moslims. Zondag zat ik op mijn kamer mijn spulletjes in de pakken omdat we naar Kasoa gingen om daar een nachtje te slapen. Toen hoorde ik ineens een heel raar geluid naast mijn deur. Ze hadden net de keel van een schaap doorgesneden. Het zag er naar uit wat het schaap lag nog te spartelen. Wel heb ik helemaal gekeken hoe ze het slachten. Ze haalden eerste het velletje eraf. Dit drogen ze en hier zetten de Chiefs hun voeten op. Ik heb gezien hoe ze het schaap opensneden en helemaal schoonmaakte. Ik moet zeggen dat is best goed voor je anatomie!
Zondag t/m dinsdag hebben we in de lodge in Kasoa geslapen. We zijn naar het zwembad geweest (was natuurlijk bewolkt, zal je altijd zien) en we zijn wezen stappen. Het was een gezellig weekend! Gister eindelijk in Kasoa kunnen pinnen! Jeetje wat was ik blij! Als het goed is gaan we dit weekend een weekendje weg. Hopelijk is mijn verkoudheid dan over want mijn neus valt er inmiddels bijna af.
Nou nog een maandje en dan zit het erop! Gaat toch wel snel hoor! Af en toe wel het gevoel dat ik niet genoeg doe maar weet ook niet wat ik nog moet doen. We willen nog met een groepje kinderen naar het strand maar dan moeten we even kijken hoe en wat want dan moeten we met de taxi en trotro enz enz en voor het strand moeten we betalen dus is even kijken hoe we dat gaan organiseren.
Nou lieve volgers! Tot het volgende verhaal en laat vooral een berichtje achter!!!
Liefs Liek
-
09 November 2011 - 11:04
Peg:
heee liekje!!!
aaa hopelijk voel je je snel beter, moet zeggen dat het hier ook heerst keelpijn en verkouden! ben wel blij dat je geen malaria meer heb!! tjonge jongen, maar ik heb je ook post gestuurd hoor al heeel lang geleden 3kaarten totaal, heb je die ontvangen??? zal wel jammer zijn zit iemand anders mijn levens verhaal te lezen;) haha...goh meiz nog een maand en dan kom je je ventje lekker vakantie houden dat heb je verdiend ook!!! nou schaat succes met alles weer xxxx... -
09 November 2011 - 14:50
Mienke En Adri:
Hoi Annelieke,
Wat een avonturen.
We hopen dat je weer snel de oude bent en zonder gezondheidsproblemen verder kan gaan.
Geniet er van !
Mienke en Adri -
09 November 2011 - 17:40
Ria:
Je zat natuurlijk op die anatomieles te wachten..... Zie het als een bijscholing. Kun je punten mee verdienen.
Echt vervelend dat je malaria overkwam. Lastig hoor.
Wat zal je weer moeten wennen aan Nederland als je terug komt. Gewoon even pinnen! Aleen moet je wel wat op je rekening hebben anders ben je ook hier BLUT.....
De volgende kaart om je op te vrolijken komt er weer aan.
Dikke kus Flip en Ria
-
09 November 2011 - 20:09
Margot En Paul:
Jeetje, wat beleef je een avonturen en dan ook nog malaria krijgen terwijl je uiteraard pillen slikt. Maar ik lees wel dat je alles uit je afrikaanse stage haalt. Slachten van schaap, gewoon liften in het pikkedonker met iemand die je niet kent, met een begrafenis mee; het kan niet op. En daarnaast nog lesgeven aan kinderen die (zag ik op de foto) dolenthousiast zijn, haha. Nog een maand, ook die zal heel snel om zijn. Succes en lieve groeten van ons -
10 November 2011 - 07:36
Rene:
Heey Liek,
Wat een verhaal zeg... pfffff..
Mijn lunch sla ik over hoor, na de foto van het schaap :S..
Sterkte met je verkoudheid en die laatste maand kom je ook nog wel door.
Succes en ik wacht met smart op je volgende verslag :-)
xxx
-
10 November 2011 - 09:12
Wibowama:
Hoi Hoi Annelieke
Fijn dat je je weer beter voelt hoor. Wat een geweldige verhalen t'is bijna niet voor te stellen wat jullie allemaal meemaken zeg!! Via de foto's lukt dat gelukkig toch een beetje. Jeetje dat schaap!!! Heb je er ook van gegeten??
Heel veel groetjes en dikke knuffels.
wibowama -
10 November 2011 - 19:01
Paul Poland:
Jeetje Annelieke, Wat een avonturen weer. Geweldig dat die Malarie "slechts"drie ongelukkige dagen duurt. Moet je daarvoor nog medicijnen nemen, of vanzelf laten uitzieken? Ook die verschrikkelijke verhalen over die enorme slangen. Best link 30 cm. Moet je eens een mes van 30 cm. voorstellen. Dit is over de top hoor. Ook weer geweldig dat je Malaria hebt opgelopen. Je hoort er nu helaaml bij, bij die Afrikanen. Dat is nog het sunnum van inbuigeren.
Geweldig, je verdient respect. -
12 November 2011 - 12:43
Edith:
Nounou Annelieke, jij hebt wel een abonnement op álle attracties zeg! Eerst je blauwe vriend en nu malaria! Gelukkig ben je ook hier goed doorheen gekomen.
Wat ik grappig vond aan je verhaal is dat de ‘locals’ helemaal gek worden als ze een slang zien. Je zou denken dat ze er toch een beetje aan gewend zouden moeten zijn. Qua ervaring met zulke beesten komen jullie vast niet verder dan de tuinslang, dus het zou eerder andersom moeten zijn! Daaruit blijkt maar weer eens wat een koelbloedige meiden jullie zijn :-)
Ik kijk uit naar je volgende verhaal en zal ff aan je denken als ik straks voor de pinautomaat sta.
Liefs,
Edith
P.S. Ik vond je foto’s erg mooi maar heb die van het schaap snel weggeklikt.
-
13 November 2011 - 09:25
Peter En Annemiek :
Hoi Annelieke,
Ik vind echt dat je zulke prachtige foto's maakt van de locals daar!
En dat schaap .....het hoort er allemaal bij. We hoorden van Jolien ook al een vreselijk verhaal over een hond die geroosterd werd! Zij zullen het wel raar vinden dat wij een rauwe vis zo op staan eten. Ieder z'n ding toch?
Wat gaat de tijd toch snel, al 2/3 van je stage zit erop. Probeer nog maar veel indrukken voor je verdere leven op te doen.
-
18 November 2011 - 16:31
Maarten:
Hallo liek,
Wat een leuke berichten en foto's op je site! Zo te zien heb je het erg naar je zin daarzo. Nog maar een maand en dan is Wouter al weer bij je. Gisteren ging Wout om zijn visum helaas kon ik niet mee, omdat ik rijles had. Als je terug bent en de kever is in de APK kunnen we touren! Nou veel plezier nog in Ghana!
Kus,
Maarten en Rianne -
22 November 2011 - 12:54
Stoffelien:
Annelieke wat heerlijk om je verhaal te lezen heel fijn dat je naast werk ook geniet van wat je tegen komt en de omgeving verkent .Ik moest de groeten doen van de familie Glerum ze denken aan je.Annelieke ben je er uit hoe de anatomie van een schaap is je gaat toch niet dieren geneeskunde doen de mensen kunnen je niet missen .Een hartelijke groet slabbekoorn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
