Jurken, Strand en Laatste Lootjes
Door: AnneliekeBack
Blijf op de hoogte en volg Annelieke
22 November 2011 | Ghana, Accra
Lieve allemaal.
Bedankt voor al jullie leuke en lieve reacties! Het doet me goed om dat elke keer te lezen!
Hopelijk gaat daar alles goed? Ik heb weer een poos niet geschreven dus heb weer een hoop te vertellen.
De week van 7 november was niet zo’n goede week. Maandag was een feestdag en de hele week was een sport week voor de scholen dus we konden geen voorlichting geven. Ik had een afspraak gemaakt met een vrijwilliger om op home visits te gaan in mijn eigen dorp. Dit ging natuurlijk op zijn Afrikaans en de aan het eind van de rit ben ik niet op home visits geweest. Het is echt vervelend dat je geen afspraken kan maken.Ze komen te laat of kunnen ineens niet meer.
Het weekend zijn Marloes en ik naar de Volta regio geweest. Dat was een behoorlijk eindje reizen. Vrijdagochtend zijn we om 06:00 vertrokken. We moesten eerst nog even langs het kantoor om ons week verslag in te leveren. En toen op naar Accra. We wisten inmiddels de goede trotro plaats, en na anderhalf uur wachten was ook de goede trotro er. This is Ghana for you zeggen de Ghanese dan tegen ons. Veel wachten!! Ik heb ook geen horloge om, deze heb ik na 3 weken af gedaan. In Accra aangekomen stond Mercy op ons te wachten. Ze nam ons nog even mee naar de naaister. Daar hingen onze jurken klaar. Wat een verrassing Mercy laat twee jurken voor ons maken, 1 alledaagse jurk en 1 voor naar de kerk of voor iets speciaals. Mijn ‘’speciale’’ jurk was al af. Het is een lange roze jurk. Even wennen maar wel echt heel leuk! Ben benieuwd hoe de andere jurk eruit komt te zien. Vanuit de naaister moesten we door naar het hoofd station in Accra. Mercy vertelde ons dat het daar niet erg veilig was voor blanken mensen. Heeel fijn, gelukkig ging ze met ons mee. Het was inderdaad een vervelende wijk. Ik voelde me niet echt op mijn gemak hier. Gelukkig hadden we de goede trotro redelijk snel gevonden en voor 4 euro bracht hij ons naar Ho (plaats in de volta regio). Heerlijk opgepropt met onze backpacks en rugzakken zaten we 3,5 uur in de trotro. De omgeving veranderde in veel groen en heuvelachtig. Dit maakte de reis dragelijk haha. Helemaal verreisd kwamen we uiteindelijk rond 16:00 in het hotel aan. Daar bleek dat onze kamer was overgeboekt. Ze hadden geen kamer meer voor deze prijs. Grrr dit kan er ook nog wel bij. Ik had twee keer gebeld naar dit hotel om alles te bevestigen en nu zijn ze vol geboekt. Uiteindelijk hebben we een grotere kamer gekregen met korting. Het hotel was wel geweldig! Het stond bovenop een berg en had een zwembad. De volgende dag gingen we vroeg op bad naar Hohoe. Dit was nog wel 2,5 uur rijden. Ik kon goed merken dat deze streek toeristisch is want er werd veel geprobeerd om ons ‘’op te lichten’’. In Hohoe zijn we naar een waterval geweest. Het was tien minuten lopen volgens de gids (dit was een uur). Het was een mooie wandeling, veel vlinders en hele grote bomen. De waterval was echt prachtig om te zien. We hebben ook even gezwommen maar hadden het gewoon koud dus zijn er snel uit gegaan. Hier zijn we heel de dag zoet geweest en de volgende dag hebben we bij het zwembad gelegen en zijn we terug naar ons dorp gegaan. Het voelt dan echt als thuis komen hoor. Het is fijn om dan weer terug te zijn, de mensen zijn heel vriendelijk en nog niet besmet door toeristen.
We zijn nu vooral druk bezig met een muskieten net programma. Vanaf volgende week tot 3 december gaan vrijwilligers (wij ook) op pad om in alle dorpen gratig muskietennetten op te hangen. De familie naam word geregistreerd en per slaapkamer worden er muskietennetten op gehangen. We zijn nu iedereen aan het inlichten over dit programma en ook dat we ze echt ophangen in de slaapkamer. De kans dat de mensen ze anders door verkopen of verkeerd ophangen is groot.
Ook zijn we nog steeds elke ochtend te vinden in het health center waar af en toe toch wel dingen gebeuren die deze obruni’s niet aan kunnen. Vorige week hadden we een baby’tje van een maand denk ik en het tongetje zat te vast. Het risico dat het dus niet ging praten en moeilijk kon eten was erg groot dus ze moesten het tongetje los knippen. Het was echt eng om te zien. Zo’n klein mondje en dan een hele grote soort verbandschaar. Na 15 minuten was het nog niet gelukt en zijn we maar weg gegaan. De volgende dag was er een jongetje van ook een maand denk ik die ze gingen besnijden. Hier worden alle jongens besneden. Nou dat wilde we wel zien. (Jongens misschien moeten jullie nu stoppen met lezen). Het piemeltje werd verdoofd en daarna werd aan het huidje getrokken en werd het afgeknipt. Wij dachten ook dat is dit. Het stukje huid was alleen niet groot genoeg en ze ging het met die grote schaar en een pincet allemaal bij knippen. Er bleef niks meer over van dat piemeltje. Ook had ze scheef geknipt maar dat kwam uiteindelijk wel weer goed. Het piemeltje werd naar ons idee steeds kleiner en bloede erg. Ook het baby’tje was niet blij dat er in zijn gereedschap werd geknipt. Ik zag Marloes inmiddels wel erg wit worden en die ging even zitten.5 minuten later zag ik wel 5 piemeltjes dus ben ik ook maar gaan zitten. Pff wat een verschrikking zeg. Bevallingen, open geknipte vagina’s die later weer gehecht worden het maakt allemaal niet uit maar een besnijdenis….Daar ging ik toch sterretjes van zien.
Vrijdag zijn we naar het strand geweest met 8 kinderen. 3 kinderen van Marloes en 5 kinderen van mij. We gingen met ze tienen in 1 taxi. Hup alle kinderen op de achterbank en wij met ze tweeën voorin. That’s Ghana hahaha. Het was een uur rijden en de kinderen keken hun ogen uit. Het was er 1 van 3, 3 van een jaar of 6, 2 van 8 en 2 van 11. De jongens van elf kunnen wat engels dus dat is wel makkelijk. Vlak bij het strand kon je de zee al zien vanuit de auto. Alle kinderen zaten met open mond te kijken. Eenmaal op het strand bleek de zee toch ook wel eng te zijn. In het begin durfde maar drie kinderen in de zee te staan. De rest bleef op strandstoelen zitten. Na een poosje kwam er toch nog eentje kijken en als er meer schapen over de dam zijn volgen er meer of zo iets. Uiteindelijk stonden we met 7 kinderen in de zee. Het jongetje van 3 bleef veilig op de strand stoel met het zand spelen. Ze vroegen ons zeker wel 10x of de zee hun niet mee kon nemen en Marloes en ik kwamen handen te kort om ze allemaal vast te houden. Wat was het geweldig om te kinderen te zien genieten en te zien lachen. In het dorp doen de kinderen alles en hebben ze geen tijd om te spelen. Op het strand waren ook douchejes. In het dorp wassen we met regenwater en emmers en de kinderen houden hier absoluut niet van. Geloof me de douche vonden ze helemaal geweldig. Ze hebben wel 6 x onder de douche gestaan. Ik had een voetbal gekocht dus er is ook nog gevoetbald. Ik kan echt niet uitleggen hoe leuk het is om met kinderen weg te gaan die niks hebben en om ze gewoon 1 dagje kind te laten zijn!
We geven nog steeds voorlichting op scholen. In onze regio hebben we alle scholen gehad en we gaan nu naar omliggende dorpen. De primary school is vaak erg leuk. Dit is de basisschool en de kinderen reageren allemaal erg enthousiast. De Junior High school is soms erg lastig. Zeker nu we niet meer in onze eigen lieve dorpjes werken maar naar grotere steden gaan. Hier zijn de studenten erg brutaal. Laatst heb ik iemand al na 2 minuten uit de klas gestuurd. Geloof me ik heb mijn engels nu aardig onder de knie zeker als ik boos ben komt het er vloeiend uit haha. Maar de kinderen zijn de toekomst dus we blijven vooral nog 3 weken door gaan!!
Afgelopen weekend was Eric jarig (1 van onze bazen). Marloes en ik hebben een taart en drank gehaald voor hem. Hij vond het echt super leuk en s ’avonds zijn we nog uit geweest. Daar speelden een live band en hebben we nog geregeld dat ze Happy Birthday voor hem zongen.
Dat was natuurlijk geen vroegertje en de volgende dag moesten we met Eric en Robert in 4 verschillende kerken gaan praten over Malaria en het muskietennet programma. Het was leuk om in onze Ghanese jurken met onze Ghanese namen naar de kerken te gaan. Het waren grote kerken en de mensen waren erg enthousiast.
Het is zo leuk dat de mensen zo enthousiast zijn en zo gastvrij. Het is ook zo leuk want hier kunnen jongens gewoon hand in hand lopen en met elkaar dansen enz. zonder dat er word gedacht dat ze homo zijn. Ik ga de hartelijkheid van de Ghanese zeker missen. Het is zo kleurrijk, de mensen maken altijd een praatje. In drie worden: Zingen, Dansen en Lachen. Dat is echt Ghanees. Het zal echt raar wezen dat straks in Nederland niemand mijn naam roept, dat het koud is en dat niemand zomaar met me praat. Ook zal er niet midden op straat worden verkondigd door een wild vreemde dat hij van me houdt en met me wil trouwen. Gelukkig kan mijn eigen lieve vriendje dat dan weer zeggen haha dat is stukken beter =)!!
Ook ben ik hard bezig met iets goeds te doen van mijn sponsor geld. Ik heb de kinderen mee genomen naar het strand en geef mijn familie wel eens fruit en zeep enz. maar ik wil nog iets groots doen. Het is enorm lastig om het in het dorp zelf te investeren omdat dingen snel weer kapot gaan en dan er niks meer gebeurd. Wij lopen erg veel om betalen elke keer de taxi. In februari komen er weer nieuwe vrijwilligers uit Nederland die ook veel moeten lopen. Nu heb ik bedacht dat het heel leuk zou zijn als ik twee fietsen koop en dat de nieuwe vrijwilligers die dan kunnen huren. De organisatie krijgt zo weer geld binnen en kan doorgaan met de voorlichting en zo heeft de lokale bevolking er ook weer profijt van. Van het geld van de verhuur gaan ze waarschijnlijk ook vrouwengroepen opzetten. Ze leren hoe de vrouwen zelf geld kunnen verdienen en dat ze dan ook onafhankelijker van hun man zijn. Hier heeft de man alles voor het zeggen dus het is belangrijk dat er aan emancipatie word gewerkt. Ook zullen ze mij op de hoogte blijven houden van wat er met het geld gebeurt als ik weg ben. Het is dus een blijvende investering. De vrijwilligers huren de fietsen wat maakt dat hun geen geld verspillen aan taxi’s en geen tijd verliezen door al het lopen en de organisatie kan weer wat goeds doen met het geld dat de verhuur opbrengt. Morgen gaan we naar Accra om twee fietsen te kopen. Dit zal ongeveer 600 euro gaan kosten.
Verder is het echt genieten van de laatste weekjes. Wat zal het raar zijn om hier straks afscheid te nemen van alle mensen die 3 maanden lang voor mij gezorgd hebben. Ik laat ze straks achter wetende dat ik naar een land ga waar alles zoveel beter is en dan is ze waarschijnlijk nooit meer zal zien. Met die gedachten ben ik wel veel bezig hoor. Ik weet ook wel dat hun niet beter weten maar ik zal ze zeker niet vergeten!
Lieverds ik heb natuurlijk veel meer gedaan maar ik probeer de hoogte punten te vertellen want anders word het wel erg lang!
Tot het volgende verhaal!!
Liefs Liek
Bedankt voor al jullie leuke en lieve reacties! Het doet me goed om dat elke keer te lezen!
Hopelijk gaat daar alles goed? Ik heb weer een poos niet geschreven dus heb weer een hoop te vertellen.
De week van 7 november was niet zo’n goede week. Maandag was een feestdag en de hele week was een sport week voor de scholen dus we konden geen voorlichting geven. Ik had een afspraak gemaakt met een vrijwilliger om op home visits te gaan in mijn eigen dorp. Dit ging natuurlijk op zijn Afrikaans en de aan het eind van de rit ben ik niet op home visits geweest. Het is echt vervelend dat je geen afspraken kan maken.Ze komen te laat of kunnen ineens niet meer.
Het weekend zijn Marloes en ik naar de Volta regio geweest. Dat was een behoorlijk eindje reizen. Vrijdagochtend zijn we om 06:00 vertrokken. We moesten eerst nog even langs het kantoor om ons week verslag in te leveren. En toen op naar Accra. We wisten inmiddels de goede trotro plaats, en na anderhalf uur wachten was ook de goede trotro er. This is Ghana for you zeggen de Ghanese dan tegen ons. Veel wachten!! Ik heb ook geen horloge om, deze heb ik na 3 weken af gedaan. In Accra aangekomen stond Mercy op ons te wachten. Ze nam ons nog even mee naar de naaister. Daar hingen onze jurken klaar. Wat een verrassing Mercy laat twee jurken voor ons maken, 1 alledaagse jurk en 1 voor naar de kerk of voor iets speciaals. Mijn ‘’speciale’’ jurk was al af. Het is een lange roze jurk. Even wennen maar wel echt heel leuk! Ben benieuwd hoe de andere jurk eruit komt te zien. Vanuit de naaister moesten we door naar het hoofd station in Accra. Mercy vertelde ons dat het daar niet erg veilig was voor blanken mensen. Heeel fijn, gelukkig ging ze met ons mee. Het was inderdaad een vervelende wijk. Ik voelde me niet echt op mijn gemak hier. Gelukkig hadden we de goede trotro redelijk snel gevonden en voor 4 euro bracht hij ons naar Ho (plaats in de volta regio). Heerlijk opgepropt met onze backpacks en rugzakken zaten we 3,5 uur in de trotro. De omgeving veranderde in veel groen en heuvelachtig. Dit maakte de reis dragelijk haha. Helemaal verreisd kwamen we uiteindelijk rond 16:00 in het hotel aan. Daar bleek dat onze kamer was overgeboekt. Ze hadden geen kamer meer voor deze prijs. Grrr dit kan er ook nog wel bij. Ik had twee keer gebeld naar dit hotel om alles te bevestigen en nu zijn ze vol geboekt. Uiteindelijk hebben we een grotere kamer gekregen met korting. Het hotel was wel geweldig! Het stond bovenop een berg en had een zwembad. De volgende dag gingen we vroeg op bad naar Hohoe. Dit was nog wel 2,5 uur rijden. Ik kon goed merken dat deze streek toeristisch is want er werd veel geprobeerd om ons ‘’op te lichten’’. In Hohoe zijn we naar een waterval geweest. Het was tien minuten lopen volgens de gids (dit was een uur). Het was een mooie wandeling, veel vlinders en hele grote bomen. De waterval was echt prachtig om te zien. We hebben ook even gezwommen maar hadden het gewoon koud dus zijn er snel uit gegaan. Hier zijn we heel de dag zoet geweest en de volgende dag hebben we bij het zwembad gelegen en zijn we terug naar ons dorp gegaan. Het voelt dan echt als thuis komen hoor. Het is fijn om dan weer terug te zijn, de mensen zijn heel vriendelijk en nog niet besmet door toeristen.
We zijn nu vooral druk bezig met een muskieten net programma. Vanaf volgende week tot 3 december gaan vrijwilligers (wij ook) op pad om in alle dorpen gratig muskietennetten op te hangen. De familie naam word geregistreerd en per slaapkamer worden er muskietennetten op gehangen. We zijn nu iedereen aan het inlichten over dit programma en ook dat we ze echt ophangen in de slaapkamer. De kans dat de mensen ze anders door verkopen of verkeerd ophangen is groot.
Ook zijn we nog steeds elke ochtend te vinden in het health center waar af en toe toch wel dingen gebeuren die deze obruni’s niet aan kunnen. Vorige week hadden we een baby’tje van een maand denk ik en het tongetje zat te vast. Het risico dat het dus niet ging praten en moeilijk kon eten was erg groot dus ze moesten het tongetje los knippen. Het was echt eng om te zien. Zo’n klein mondje en dan een hele grote soort verbandschaar. Na 15 minuten was het nog niet gelukt en zijn we maar weg gegaan. De volgende dag was er een jongetje van ook een maand denk ik die ze gingen besnijden. Hier worden alle jongens besneden. Nou dat wilde we wel zien. (Jongens misschien moeten jullie nu stoppen met lezen). Het piemeltje werd verdoofd en daarna werd aan het huidje getrokken en werd het afgeknipt. Wij dachten ook dat is dit. Het stukje huid was alleen niet groot genoeg en ze ging het met die grote schaar en een pincet allemaal bij knippen. Er bleef niks meer over van dat piemeltje. Ook had ze scheef geknipt maar dat kwam uiteindelijk wel weer goed. Het piemeltje werd naar ons idee steeds kleiner en bloede erg. Ook het baby’tje was niet blij dat er in zijn gereedschap werd geknipt. Ik zag Marloes inmiddels wel erg wit worden en die ging even zitten.5 minuten later zag ik wel 5 piemeltjes dus ben ik ook maar gaan zitten. Pff wat een verschrikking zeg. Bevallingen, open geknipte vagina’s die later weer gehecht worden het maakt allemaal niet uit maar een besnijdenis….Daar ging ik toch sterretjes van zien.
Vrijdag zijn we naar het strand geweest met 8 kinderen. 3 kinderen van Marloes en 5 kinderen van mij. We gingen met ze tienen in 1 taxi. Hup alle kinderen op de achterbank en wij met ze tweeën voorin. That’s Ghana hahaha. Het was een uur rijden en de kinderen keken hun ogen uit. Het was er 1 van 3, 3 van een jaar of 6, 2 van 8 en 2 van 11. De jongens van elf kunnen wat engels dus dat is wel makkelijk. Vlak bij het strand kon je de zee al zien vanuit de auto. Alle kinderen zaten met open mond te kijken. Eenmaal op het strand bleek de zee toch ook wel eng te zijn. In het begin durfde maar drie kinderen in de zee te staan. De rest bleef op strandstoelen zitten. Na een poosje kwam er toch nog eentje kijken en als er meer schapen over de dam zijn volgen er meer of zo iets. Uiteindelijk stonden we met 7 kinderen in de zee. Het jongetje van 3 bleef veilig op de strand stoel met het zand spelen. Ze vroegen ons zeker wel 10x of de zee hun niet mee kon nemen en Marloes en ik kwamen handen te kort om ze allemaal vast te houden. Wat was het geweldig om te kinderen te zien genieten en te zien lachen. In het dorp doen de kinderen alles en hebben ze geen tijd om te spelen. Op het strand waren ook douchejes. In het dorp wassen we met regenwater en emmers en de kinderen houden hier absoluut niet van. Geloof me de douche vonden ze helemaal geweldig. Ze hebben wel 6 x onder de douche gestaan. Ik had een voetbal gekocht dus er is ook nog gevoetbald. Ik kan echt niet uitleggen hoe leuk het is om met kinderen weg te gaan die niks hebben en om ze gewoon 1 dagje kind te laten zijn!
We geven nog steeds voorlichting op scholen. In onze regio hebben we alle scholen gehad en we gaan nu naar omliggende dorpen. De primary school is vaak erg leuk. Dit is de basisschool en de kinderen reageren allemaal erg enthousiast. De Junior High school is soms erg lastig. Zeker nu we niet meer in onze eigen lieve dorpjes werken maar naar grotere steden gaan. Hier zijn de studenten erg brutaal. Laatst heb ik iemand al na 2 minuten uit de klas gestuurd. Geloof me ik heb mijn engels nu aardig onder de knie zeker als ik boos ben komt het er vloeiend uit haha. Maar de kinderen zijn de toekomst dus we blijven vooral nog 3 weken door gaan!!
Afgelopen weekend was Eric jarig (1 van onze bazen). Marloes en ik hebben een taart en drank gehaald voor hem. Hij vond het echt super leuk en s ’avonds zijn we nog uit geweest. Daar speelden een live band en hebben we nog geregeld dat ze Happy Birthday voor hem zongen.
Dat was natuurlijk geen vroegertje en de volgende dag moesten we met Eric en Robert in 4 verschillende kerken gaan praten over Malaria en het muskietennet programma. Het was leuk om in onze Ghanese jurken met onze Ghanese namen naar de kerken te gaan. Het waren grote kerken en de mensen waren erg enthousiast.
Het is zo leuk dat de mensen zo enthousiast zijn en zo gastvrij. Het is ook zo leuk want hier kunnen jongens gewoon hand in hand lopen en met elkaar dansen enz. zonder dat er word gedacht dat ze homo zijn. Ik ga de hartelijkheid van de Ghanese zeker missen. Het is zo kleurrijk, de mensen maken altijd een praatje. In drie worden: Zingen, Dansen en Lachen. Dat is echt Ghanees. Het zal echt raar wezen dat straks in Nederland niemand mijn naam roept, dat het koud is en dat niemand zomaar met me praat. Ook zal er niet midden op straat worden verkondigd door een wild vreemde dat hij van me houdt en met me wil trouwen. Gelukkig kan mijn eigen lieve vriendje dat dan weer zeggen haha dat is stukken beter =)!!
Ook ben ik hard bezig met iets goeds te doen van mijn sponsor geld. Ik heb de kinderen mee genomen naar het strand en geef mijn familie wel eens fruit en zeep enz. maar ik wil nog iets groots doen. Het is enorm lastig om het in het dorp zelf te investeren omdat dingen snel weer kapot gaan en dan er niks meer gebeurd. Wij lopen erg veel om betalen elke keer de taxi. In februari komen er weer nieuwe vrijwilligers uit Nederland die ook veel moeten lopen. Nu heb ik bedacht dat het heel leuk zou zijn als ik twee fietsen koop en dat de nieuwe vrijwilligers die dan kunnen huren. De organisatie krijgt zo weer geld binnen en kan doorgaan met de voorlichting en zo heeft de lokale bevolking er ook weer profijt van. Van het geld van de verhuur gaan ze waarschijnlijk ook vrouwengroepen opzetten. Ze leren hoe de vrouwen zelf geld kunnen verdienen en dat ze dan ook onafhankelijker van hun man zijn. Hier heeft de man alles voor het zeggen dus het is belangrijk dat er aan emancipatie word gewerkt. Ook zullen ze mij op de hoogte blijven houden van wat er met het geld gebeurt als ik weg ben. Het is dus een blijvende investering. De vrijwilligers huren de fietsen wat maakt dat hun geen geld verspillen aan taxi’s en geen tijd verliezen door al het lopen en de organisatie kan weer wat goeds doen met het geld dat de verhuur opbrengt. Morgen gaan we naar Accra om twee fietsen te kopen. Dit zal ongeveer 600 euro gaan kosten.
Verder is het echt genieten van de laatste weekjes. Wat zal het raar zijn om hier straks afscheid te nemen van alle mensen die 3 maanden lang voor mij gezorgd hebben. Ik laat ze straks achter wetende dat ik naar een land ga waar alles zoveel beter is en dan is ze waarschijnlijk nooit meer zal zien. Met die gedachten ben ik wel veel bezig hoor. Ik weet ook wel dat hun niet beter weten maar ik zal ze zeker niet vergeten!
Lieverds ik heb natuurlijk veel meer gedaan maar ik probeer de hoogte punten te vertellen want anders word het wel erg lang!
Tot het volgende verhaal!!
Liefs Liek
-
22 November 2011 - 17:31
Paps En Mams:
Hey AnneLieke, weer een waanzinnig mooi verhaal vol met avonturen. Wat een prachtig initiatief om 2 fietsen aan te schaffen om zodoende het goede werk voort te zetten ondanks het feit dat jullie straks al terug zijn. Wellicht dat er nog vrienden zijn die dit mooie initiatief willen sponseren. Flip heeft in ieder geval al een bijdrage voor het stranduitje gestort. Nou nog veel plezier daar en werk ze.
Kus van ons.
-
22 November 2011 - 19:23
Ria:
Dacht al waar blijft het volgende verhaaltje? Nou ja verhaaltje!!!! Het werd een heel epistel. Wat maak je toch veel mee. Wat een bijzondere ervaring.
Leuk te lezen dat je met kinderen op stap bent geweest en 2 fietsen hebt aangeschaft. Echt iets voor jou om dit te bedenken.
Heel dikke knuffel van mij Ria -
22 November 2011 - 19:29
Wibowama:
Hoi Liek, bedankt voor dit heerlijke verhaal weer!! Leuke foto's hoor, wat een super hotel. Ga je rondtrekken met Wouter in jullie vakantie?? Geweldig idee, die fietsen.
Nog heel veel plezier en succes met alles.
Dikke knuffels -
22 November 2011 - 21:06
Mir :
Ha Liek,
dat is echt wat voor jou om nu al bezig te zijn met het gemis van de mensen die jou familie waren daar. Wat hecht je dan snel he, de foto's van de kids onder de douches ... oh geweldig! Wat hebben jullie ze een prachtige dag bezorgd! Dat zullen ze ook nooit vergeten, net als jij hun nooit vergeet. Dat hotel was wel super zeg, hoe vreemd even zulke lux om je heen terwijl je normaal in jou dorpje zo sobertjes leeft.
Je hebt weer een heel verhaal geschreven en ik vermoed zo dat je straks blij bent met je eigen vervoer en fietsje hier, dat de afstanden hier wat makkelijker te overbruggen zijn etc etc. De vrijwilligers die na jullie het land doormoeten zullen ontzettend dankbaar zijn voor de fietsen, wat een superidee en dan dat het dan nog geld opleverd voor andere doelen is helemaal geweldig!
Nu de muskietennetten nog ophangen, als ze dan ook gebruikt gaan worden hebben jullie weer een grote stap naar verbetering teweeg gebracht.
Geniet nog van je laatste weken waarin je op straat zomaar aangesproken wordt, zomaar ten huwelijk gevraagd wordt ... Wout zal dolblij zijn om jou weer voor zichzelf te hebben!!!
liefie, geniet nog daar,
kus en knuffel, Mir en Eef.
-
22 November 2011 - 21:27
Stoffelien:
Hoi Annelieke wat enig de verhalen dat je met de kinderen naar het strand zijn geweest een prachtig verhaal je hebben nog veel te doen voor naar het Zeeuwse komt en natuurlijk nog even vakantie met je lief en dat je mee kan werken aan het vervolg op je werk . Lieve meid tot de volgen de keer . Slabbekoorn -
23 November 2011 - 09:05
Paul Poland:
Ik ben echt jalours op je Annelike, wat een belevenissen. Ook geweldig die foto's en vooral die bigmama
Groeten
Paul -
23 November 2011 - 09:17
Paul Poland:
Oja, We hebben nog een extraatje gedoneerd op je rekening (8668335) voor het fietsplan. Leuk initiatief.
groeten
Paul -
23 November 2011 - 10:27
Annelieke:
Flip en Ria en Paul en Margot! Wat geweldig dat jullie nog wat extra's hebben over gemaakt! Super Bedankt! Ik ga vandaag naar Accra om de fietsen uit te zoeken. Veel liefss -
23 November 2011 - 11:06
Joanne:
Getver, leuk verhaal over die piemeltjes;) Zag het helemaal voor me..
Leuk dat je het zo naar je zin hebt, straks kun je het allemaal laten zien aan je vriendje daar zul je wel erg naar uit kijken! Je foto's zijn echt fantastisch, je doet goed werk daar!!
Geniet ervan! Liefs Jo -
23 November 2011 - 13:39
Rene:
Heey Liek,
Toch EINDELIJK gelezen.
Erg leuk verhaal weer en maak je geen zorgen... IK roep graag je naar als je over straat loopt hoor. (bij deze is dat afgesproken, ik schreeuw mijn longen uit mijn lijf ;))
Sterkte de laatste dagen..zal zeker niet makkelijk zijn om afscheid te nemen van de mensen daar, denk niet dat dat binnen 10 min gedaan zal zijn.
Xx -
24 November 2011 - 10:31
Peter En Annemiek :
Hoi Annelieke,
Je doet echt goed werk daar! Wat een prachtige foto's maak je toch. Dat geeft wel een goed beeld van je leven daar. Ik heb net, sinds lange tijd weer even met Jolien op de skype gezeten. Ze zat daar, in korte broek en hemdje met een grote regenponcho aan. Al 2 dagen regen! Ze reist vannacht verder naar Zuid-Vietnam. We hopen dat je samen met Wouter ook een leuke reis gaat maken en zijn dan natuurlijk ook erg benieuwd naar je verhalen. Schrijf maar lekker vaak zodat we hier allemaal op de hoogte blijven van al je belevenissen. -
24 November 2011 - 10:59
Merel:
Leuk, leuk, leuk!!! Hele mooie foto's heb je gemaakt en super om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Ik ben zo benieuwd naar je verhalen! maar eerst ga je nog even lekker genieten met Wouter in Ghana. Meiss succes nog en vooral ook genieten!! kuss Merel -
25 November 2011 - 11:21
Maarten:
Hallo Liek,
Wat zijn die ghanezen toch ook loyaal he, ze besparen je de kosten en moeite om mee te gaan om twee fietsen uit te zoeken. Maar ik hoorde dat jij het daar niet helemaal mee eens was. Nou hopelijk dat het allemaal goed komt, zo niet dan heb ik nog wel twee oude fietsen voor je in de schuur staan.
Kus,
Maarten -
25 November 2011 - 21:52
Wendy Mulder:
Hoi Annelieke,
Wat een leuk verhaal weer zeg, ben erg benieuwd naar de foto's van je jurken, speciaal gemaakt voor jou. En wat een initiatief om fietsen aan te schaffen, leuk. En dan nog even de foto's, wat een prachtige foto van de jongen in het blauwe shirt, onder de douche. Wat hebben die kids een geweldige dag gehad, je kan het van de smoeltjes af lezen. Super. En je zal ze zeker gaan missen als je weer terug bent, maar nu nog maar even genieten, want nu zal het snel gaan. Voor je het weet ben je terug in ons koude kikkerlandje.
Groetjes Wendy -
27 November 2011 - 18:57
Cees En Nonna:
lieve annelieke, wat een prachtige foto,s en kinderen.en wat zijn ze sweeeeeeeeeert zeggen mijn kleinkinderen hahahah. zo,n goed idee om fietsen te kopen,dat het werk daar gewoon door kan gaan.Laatste weken meid, ja en dat zal moeilijk zijn, ik denk van twee kanten.echter je hebt iets moois gedaan en dat zal je nooit vergeten. geniet nog even en daarna met je vriend. wij willen je ook sponsoren, maar vertel ons hoe!!!! liefs uit middelburg.. -
28 November 2011 - 18:55
Marja :
Hoi Annelieke,
Wat een leuk verslag van jullie uitstapje naar het strand. je ziet op de foto's de kinderen echt genieten. Ik mis nog een foto met je roze jurk, of kijk ik niet goed?
Wij wensen je nog heel veel plezier voor de komende tijd en hopelijk kan je jullie missie waarmaken.
Groetjes, Roland, Desley, Nomie en Marja -
29 November 2011 - 10:34
Annelieke:
Oee wat een leuke berichtjes weer allemaal!! Bof toch met al die trouwe lezers. Cees & Nonna wat leuk dat jullie mij nog willen sponsoren. Mijn bankrekening nummer is: (8668335) t.a.v Annelieke Back.
Super leuk=)!!! Heel erg bedankt alvast! Liefs -
09 December 2011 - 04:43
Marel:
Wat een super leuke foto's zeg!! Wat heb je al veel meegemaakt!!
Nog even en dan is Wouter er, wat zal je hem gemist hebben.
Zet hem op met de laastste lootjes.
Liefs xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
