Health center

Zaterdag heerlijk in de lodge gezeten en eindelijk eens kunnen internetten. Internet is ontzettend langzaam en facebook doet het niet. Robert zou ons op komen halen en ons naar de gastgezinnen brengen. Om half 12 belde hij dat hij het niet ging halen en ons rond 2 uur zou ophalen. Prima, wij hadden internet en Fransisca zorgde goed voor ons. Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij ons niet kon ophalen en of we zelf de weg terug konden vinden. Marloes en ik dachten dat we dat wel konden. Na veel gewacht en gepraat hadden we dan eindelijk de goede trotro. We moesten nog wel overstappen. Gelukkig wil iedereen helpen en zijn we er naar 1,5 uur eindelijk gekomen. John (de vader van het gastgezin) en zijn neefje stonden al op mij te wachten. Ik mocht op mijn gemakje mijn kamer inrichten. Het gezin bestaat uit Vader John, zijn vrouw, 4 kinderen en 1 nichtje en een neefje. Ik heb alleen nog maar John gezien, 1 zoon en 1 neefje. Het zijn dus vooral mannen en ik zit veel op mijn kamer omdat hun gaan werken en naar school gaan. Best ongezellig!

Zondag ben ik mee naar de kerk geweest. Dit was erg leuk er werd gezonnen ,gedanst en muziek gemaakt. Daarna heeft neefje Godfried me laten zien wat voor fruit en groente ze zelf kweken en me van alles laten proeven. We hebben veel gepraat over de cultuur verschillen. Zijn vader is een Chief en heeft 5 vrouwen. Godfried is dus een prins. Het is grappig om over dit soort dingen te praten. ’s Avonds werd mijn eten weer op mijn kamer gegeven wat ik erg ongezellig vond dus ik vroeg aan Godfried of hij mee wilde eten ( je moet mensen uitnodigen om samen uit dezelfde kom te eten). Gelukkig wilde hij dat en hebben we samen gegeten.

Maandag zouden we beginnen in het ziekenhuis maar er was van alles mis gelopen waardoor we pas om 11:00 terecht konden. De health center blijkt 4 bedjes te hebben en alleen van 8:00 tot 16:00 open te zijn. De meeste mensen komen in de ochtend. In de health center houden ze ook gespreken m.b.t. family planning en zwangere vrouwen. Ook dit gaat niet op afspraak. We kregen een rondleiding en er werd uitgelegd hoe ze te werk gaan. Wat een teleurstelling is dit! Er was geen 1 patiënt en om 15:00 werden we naar huis gestuurd.
Morgen een nieuwe dag, hopelijk een drukke want de tijd kruipt hier…

Dinsdagochtend om 8:00 beginnen wat betekend dat ik om half acht weg moet want ik moet nog een half uur lopen naar het ‘’ziekenhuis’’. Onderweg word ik natuurlijk door iedereen begroet. Om 8:00 aangekomen kregen we eerst uitleg over het wegen van baby’s. De verpleegkundige die hier werken zijn net van school af en zijn verplicht om een jaar te werken in een health center. Hier krijgen ze zelfs niet betaald voor:O. Om 09:00 mochten we met Erik en Abigail mee om homevisits te doen. Je gaat dan naar een bepaald stuk van het dorp en gaat op zoek naar vrouwen met kleine kinderen om te vragen of alles goed gaat en eventueel voorlichting te geven over family planning. Aangezien ook hier geen afspraken over gemaakt worden zijn er een heleboel vrouwen niet thuis. Toch hebben we een aantal voorlichtingen kunnen doen. De vrouwen hebben vaak alleen hun middelbare school afgemaakt. Op het moment dat je over family planning begint, wat eigenlijk gewoon een ander woord is voor seksuele voorlichting is beginnen ze hard te lachen. De mannen zijn vaak voor lange tijd op reis of hebben hun vrouw in de steek gelaten. Volgens de vrouwen hier gaat 80% van de mannen vreemd. Wat bof ik dan toch met mijn lieve vriendje(L)! Sommige vrouwen denken dat de condoom niet werkt en dat al de anticonceptie middelen vergif zijn. Als ze zwanger zijn halen ze wel een pilletje bij de medicijnman wat ervoor zorgt dat ze hun kindje verliezen. Pff wat een wereld. Volgens mij word dit dweilen met de kraan open.

Vandaag gaat de wekker om 5:15 want om 06:00 moet ik weg. Vandaag gaan we namelijk op outreach. Het regent maar dat doet het thuis ook dus ik trek dapper mijn regenponcho aan en stap flink door met in mijn gedachten dit word een leuke dag. Aangekomen in het ziekenhuis blijken Marloes en ik de enige te zijn totdat er een meisje tevoorschijn komt die verteld dat de outreach niet door gaat omdat het regent. Lichtelijk gepikeerd vraag ik of ik dat stuk dan voor niks heb gelopen. Ze geeft ons een nummer van Zuster Lizzy die we dan maar even moeten bellen. Gelukkig zijn ze onderweg en een half uur later dan gepland vertrekken we naar Odoton. We hebben een soort klein vriezertje bij waar de vaccins inliggen. In het dorp zetten we onze kartonnen naaldencontainer in elkaar en hangen we de baby weegschaal in een boom. Het regent nog steeds en er is nog niemand. Uiteindelijk komen er 50 kinderen tussen de leeftijd van 1,5 en 3. Deze hebben we gewogen en hun arm opgemeten. Sommige kregen nog vitamine A, dit zijn druppels. Dit ging allemaal niet zonder slag of stoot, de kinderen hangen namelijk nog steeds op de rug van de moeder en hadden niet allemaal zin om op de weegschaal te staan. Er was ook absoluut geen orde want al deze vrouwen stonden door elkaar te roepen en de kinderen waren aan het huilen. Het was complete chaos!! De baby’s werden aan de boom gewogen en na 6 maanden of ouder werd ook het armpje opgemeten. Marloes en ik mochten gelukkig nu ook van alles doen. Sommige kinderen kregen vaccinaties. De spuiten werden opgetrokken en zonder omhulsel weer terug in de koelbox gelegd (heel steriel dus). De naald was net zo groot als die wij gebruiken bij volwassenen om i.m te prikken (in de spier). Er zat totaal geen logica in de manier van werken. Om 11:00 waren we klaar en zijn de met hoofdpijn gezellig samen in bed gaan liggen. Om 13:00 richting Kasoa gegaan voor internet waar bij aankomst de elektriciteit uitgevallen blijkt te zijn. Na een belletje met onze vriendin Francisca (van de Lodge) konden we daar interneten op de noodstroom. Robbert ook nog even gezien en gezegd dat we niet tevreden zijn over de gang van zaken. (hier is ook al over gesproken met ontmoet afrika). Macy is weer terug dus als het goed is zien we haar morgen of overmorgen. Marloes en ik hebben zelf een heel plan gemaakt over welke voorlichting we willen geven en aan welke doelgroep. Zo willen we op een lagere school de kinderen leren goed handen te wassen door dit echt met materiaal te oefenen en voor te doen. We willen aan middelbare scholieren safe seks voorlichting geven door een flip charts en een vragenspel. We hebben nog veel meer ideeën maar dat horen jullie nog als we Macy hebben gesproken.

Trouwens ik heb ook nog goed bericht:
Ik heb vandaag voor het eerst geen diarree gehad..JOEPIEE! Ik heb een beste vriend..mijn lieve kleine blauwe emmertje. De wc is hier namelijk een stenen huisje met een gat in de grond waar je billen afveegt met een maïskolf. Jullie snappen vast dat dat niks voor mij is. Dus ik zit lekker op mijn lieve blauwe emmertje. Mijn overbuurvrouw uit Kenia heeft nog even gebeld en ik hoop dat ik het nog net zo leuk ga krijgen als haar. Ik hou me maar vast aan de gedachten dat iedereen zegt dat het na 3 weken geweldig word. Marloes en ik hebben ideeën genoeg dus ik hoop dat we daar snel mee aan de slag kunnen!
Iedereen bedankt voor zijn lieve berichtjes!!

Dikke Afrikaanse kuss van Acy!