Bevallingen & Apen

Hallo Allemaal,
Hoe is het daar in NL? Herfst hoorde ik?! Ik heb weer ontzettend veel te vertellen!

Zaterdag 1-10:
S ’ochtends heb ik met Marloes tekeningen gemaakt over Diabetes, goede voeding en borstvoeding. Deze kunnen we dan tijdens onze voorlichting gebruiken. Rond 18:00 ben ik met John (Mijn Afrikaanse ‘’vader’’) naar zijn vrouw geweest. Als het farmer seizoen is wonen ze in verschillende dorpen. Het was een mooi huis met elektriciteit.

Zondag 2-10:
De ochtend begon natuurlijk met naar de kerk gaan. De weekenden vind ik erg zwaar omdat ik dan echt alleen met de familie zit, en dan heb ik erg heimwee. De kerk is een goede afleiding. Na de kerk gingen John en ik naar zijn broer. Hij is Chief, dat is net zoiets als de koningin in NL. Toen we daar aankwamen leek het een soort omgedraaide wereld. De mannen hadden jurken aan en ik een broek haha. Ik werd uitgenodigd om samen met de chief te eten. Dat is een hele eer als vrouw zijnde. Daarna gingen we naar een feestje voor de dode. Ik voelde me best opgelaten want iedereen zag er geweldig uit en ik was gewoon in mijn oude kloffie. Ik mocht tussen alle chief van alle omliggende dorpen zitten. Ze vertelde me dat ik de eerste vrouw en eerste blanke was die bij hun zat. Alle chiefs hebben een soort groot gordijn omgewikkeld en allemaal in andere kleuren. Ook dragen ze een speciale armband. Na een poosje kwam er een fles Schnapps tevoorschijn. Ze goede eerst wat alcohol op de grond en namen daarna zelf een slok. Iedere chief had een ander soort van figuur dat ze op de grond gooide. Dit is om de dode te eren. Het was echt ontzettend bijzonder om hier bij te zijn. Het is lastig uit te leggen wat er dan allemaal gebeurd en hoe het eruit ziet. Rond 19:30 gingen John en ik weer terug naar ons dorp. Het was al donker en we hoorde dat er een vrachtwagen was verongelukt vlak voor ons dorp en dat we vanaf daar moesten lopen. Zoals ik eerder al vertelde zijn de taxi’s redelijk gammel. Marloes en ik hadden pas tegen elkaar gezegd als er onderweg toch iets gebeurd, dan sta je echt in de middle of no where. Je voelt hem natuurlijk aankomen, zondag avond kreeg de taxi een klapband. Gelukkig had deze ervaren Miss Tarzan een zaklamp mee en was het gelukkig zo opgelost. Vlak voor Aberful zagen we de vrachtwagen liggen. Wel 1000 flesjes lagen over de weg en wij moesten door de sloot verder lopen naar ons dorp. Wat een avontuur weer haha.

Maandag 3-10:
Bij aankomst in het ziekenhuis lag er een vrouw die moest gaan bevallen. De vrouw was 28 jaar en dit was haar tweede bevalling. Wij mochten mee kijken. Het was een kritieke situatie want de baby had in het vruchtwater gepoept. De verloskundige bracht een katheter in en gaf weeën opwekkers via het infuus. Na 10 minuten begon te vrouw met persen en na twee keer persen wat het haar van het kindje al te zien. Nog een paar keer persen en de baby was eruit. Marloes en ik stonden elkaar vol ongeloof aan te kijken dat ze zo snel haar tweede kindje op de wereld had gezegd. Ooh gaat het zo makkelijk dachten wij. Totdat bleek dat ze was uitgescheurd en ze gehecht moest worden, toen waren we toch snel van gedachten veranderd. Het kindje werd met een spuitje uitgezogen en neergelegd op tafel. De placenta werd er uitgetrokken en de vrouw werd gehecht. Er werd pas na een half uur verder naar het kindje gekeken.Marloes en ik waren heel verbaast dat het kindje zo wit was. Ze werd gewogen en in een verlichte kast (couveuse) gelegd. Na 40 minuten kreeg de moeder dan eindelijk haar kindje te zien en kon ze borstvoeding geven. De vrouw deelde dit nieuwe geluk alleen, de man was nergens te bekennen…
Het was heel bijzonder om te zien!!

Dinsdag 4-10:
Op dinsdag is het outreach dag. Dat betekend dat je om 6:30 begint en in een dorp gaat zitten om de kinderen te wegen, vitamine te geven en eventueel vaccins. Het is een moment waarop de vrouwen advies kunnen vragen en de kinderen van 0 tot 5 worden gewogen. Dit is allemaal gratis. Het is leuk omdat je direct contact hebt met de kinderen en de moeders. Ook kan het heel frustrerend zijn als een moeder lang niet komt en het kind veel vaccins heeft gemist. Soms vallen kinderen in een maand tijd 5 kilo af en dan zegt de moeder dat het kind die ochtend niet heeft gegeten. In Nederland begint het behandelplan dan pas maar hier stopt het dan gewoon. Ik zag een meisje lopen met een hele grote wond in haar gezicht, een soort brandwond. De wond zag er niet goed uit en ook haar hele oor zat vol met pus. Haar moeder was er niet, die was aan het werk. Ik vroeg hoe oud ze was, ze wist het niet. Ook ging ze niet naar school. Ik denk dat ze een jaar of 7/8 was. Dit soort dingen maken me echt boos en verdrietig. De school is hier gratis en de kinderen krijgen zelfs eten. Ook de zorg is gratis of heel goedkoop. Als moeders hier dan geen gebruik van maken maakt dat me boos. Rond 11:00 kwamen we terug in het health centre. Er was weer een vrouw die moest gaan bevallen. Het is bijzonder dat de vrouwen naar de health centre komen want normaal bevalt iedereen thuis. Het was haar eerste bevalling en ze was ontzettend smal. Ze kreeg weeën opwekkers en Marloes en ik zeiden al tegen elkaar dit gaat haar nooit lukken. De verloskundige zei dat ze een knip wilde geven. Zelfs na 1 knip had de vrouw geen ruimte genoeg maar ze weigerde nog een knip te geven. De verloskundige moest helpen om de vagina ruimer te maken en uiteindelijk kwam het hoofdje tevoorschijn. Marloes en ik keken elkaar aan, pakte elkaars hand vast. Dit was foute boel. Het hoofdje zag helemaal paars en de navelstreng zat om het nekje. Het leek eeuwen te duren voordat het kindje er helemaal uit kwam. De verloskundige gaf het kind 3 flinke klappen en uiteindelijk begon het te huilen. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat een kindje ging huilen. Het was een jongetje. Wat geweldig om een bevalling te zien maar wat erg dat de vrouw er helemaal alleen voor staat.

Afgelopen week hebben we ook voor het eerst voorlichting gegeven. We zijn begonnen op scholen. Van 5 tot 13 gaat het vooral over handen wassen, hygiëne en malaria. De hogere groepen gaan ook over deze onderwerpen en dan geven we nog safe seks voorlichting. Het was best spannend om de voorlichting te geven. De kinderen reageerde goed op het echt oefenen van handen wassen. Het is wel lastig omdat je met een tolk moet werken. De interactie die we graag willen hebben gaat daardoor verloren. Ook kan je merken dat de kinderen niet gewend zijn om hun mening te zeggen. Het is echt lastig om interactie te krijgen. Maar we zullen maar denken dat de aanhouder wint!

Ook ben ik met een vrijwilliger op pad gegaan in Bontrase. Daar hebben we van huis tot huis voorlichting gegeven over handen wassen, hygiëne, malaria en voeding. Het is leuk om te doen en de mensen luisteren ook echt naar je. Soms denk ik wel het is toch eigenlijk wel erg dat ik aan volwassen mensen moet uitleggen hoe ze hun handen moeten wassen en dat ze drie keer op een dag hun tanden moeten poetsen. Het is leuk om van huis tot huis te gaan en de mensen reageren erg enthousiast, maar na 2 uur het zelfde verhaal ophangen ben je het ook wel weer beu.

Vrijdag eind van de middag zijn we vertrokken naar Kokobrite. Heerlijk een weekend er tussenuit. We verbleven in hotel the Dream. We hadden een soort appartementje. Vrijdag avond heerlijk uit eten geweest bij de Italiaan en daarna naar een ander hotel geweest. Daar was een Afrikaanse muziek avond. Ooh ooh ooh wat hebben Marloes en ik gelachen. Ik geloof dat we wel door 20 mannen zijn aangesproken. Ik zal ons even voorstellen, Marloes = Lisa en ik ben Miriam. We komen uit Zweden en zijn tweelingzusjes. Ze vonden ons inderdaad allemaal spreken op elkaar lijken. Knäckebröd betekend hoe gaat het? En we zijn de dochters van de koningin. Kortom dit zijn niet de slimste Afrikanen haha. De volgende dag hebben we de was gedaan. Ik geloof dat we wel 30 kledingstukken hadden om te wassen. Toen ik even buiten met Wouter zat te bellen, kwam er ineens een aap op tafel zitten. Ik rende naar binnen en riep tegen Marloes AAAAAP en Fototoestel haha. We kwamen erachter dat er naast ons appartement 1 aap aan een touwtje zat vastgebonden en dat de grootste los was. We gingen even boodschapjes doen en bij terug komst had onze grote vriend bedacht dat hij ook wel een chipje lusten en kwam naar ons toe gerend. Marloes en ik waren toch redelijk bang en hadden nog niet door dat het hem om de chips te doen was. Marloes rende de andere kant op en ik ging op de veranda van onze kamer staan. Heel slim want ik kon geen kant meer op en Marloes had de sleutel. Hij vond Marloes toch leuker en rende naar haar toe, Marloes gillen en rennen. Ze rende om de andere appartementen heen waar ze nog 2 apen tegen kwam. Uiteindelijk had ze hem afgeschud en konden we gelukkig onze kamer in. Er bleken in totaal 3 apen vast te zitten en 1 aap los. Wat hebben wij gelachen toen we eenmaal veilig in de kamer zater. Na een paar foto’s maken zijn we gaan lunchen en hebben we nog even op het strand gelegen. Na het strand hebben we biscuitjes gekocht en aan de apen gevoerd. Dat is niet heel handig als er ook 1 los loopt die je dan bijna bespringt voor een koekje. Uiteindelijk is het goed gekomen en hebben we erg gelachen. S’ avonds hadden we nog een Reggae feestje en hebben we zelfs nog gedanst. Zondag zijn we lekker de hele dag naar het strand geweest. Je kan niet echt relaxt liggen want je word regelmatig aangesproken door mannen die kennis met je willen maken of van alles willen verkopen. Na een dagje strand bleek dat de Afrikaanse zon toch wel heel sterk is en nu zien we vuurrood. Maar wat was het heeerlijk om een weekend weg te zijn!! Echt genieten! Nu gaan we om het weekend weg!

Deze week gaan we enorm veel op en neer reizen. We hebben 4 dagen cursus in Kasoa wat zo’n 45 minuten rijden is en eind van de middag moeten we nog werken in de dorpen. Het is enorm druk en vermoeiend maar het is voor een goed doel!!

Iedereen heel erg bedankt voor zijn leuke reacties!! Het is ontzettend leuk om jullie reacties elke keer te lezen!!

Tot het volgende verhaal!!!
Liefs Liek

p.s De vriendschap met mijn blauwe vriend staat gelukkig op een lager pitje dankzij de antibiotica kuur.